Χρήστος Νικολόπουλος

(γεν. 11 Ιουλίου 1947 στο Καψοχώρι Αλεξάνδρειας Ημαθεία)

Μόλις 12 ετών αισθάνθηκε την πρώτη και μεγαλύτερη αγάπη του, τη μουσική. Πολύ γρήγορα απέκτησε ένα μπουζούκι. Στην αρχή πήγε σε δάσκαλο για πέντε μήνες, αν και αρίστευε στο διάβασμα του πενταγράμμου αισθάνθηκε πως τα μυστικά του οργάνου που διάλεξε θα τα μάθαινε μόνο αυτοδίδακτα. Πολύ γρήγορα άρχιζε να παίζει με κάποια μικρά συγκροτήματα της περιοχής είτε λαϊκά, είτε παραδοσιακά -τοπικά.

Έτσι πήρε τα πρώτα ακούσματα που είχαν ρίζες της Ελληνικής μουσικής παράδοσης. Πολύ γρήγορα άρχισε να γίνεται ένας δεξιοτέχνης του μπουζουκιού παίζοντας σε όλη την περιφέρεια της πατρίδας του, σε κέντρα, γιορτές, γάμους, πανηγύρια κ.λπ. Το 1963, σε μικρή ηλικία, κατέβηκε στην Αθήνα. Υπήρχε τότε, το καφενείο των μουσικών στην οδό Βερανζέρου στην Ομόνοια. Εκεί, γνωρισε διάφορους μουσικούς και άρχισε να παίζει σε ηχογραφήσεις διαφόρων δίσκων μικρών εταιριών. Αργότερα ο Στέλιος Ζαφειρίου, δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, τον άκουσε και του πρότεινε να παίζουν μαζί στις ηχογραφήσεις.

Ο Χρήστος Νικολόπουλος άρχισε πια να δημιουργεί όνομα στον χώρο των μουσικών και τραγουδιστών της Αθήνας ενώ όλοι μιλούσαν για το μεγάλο ταλέντο και παράλληλα για τη σεμνότητά του. Το 1964 δούλεψε με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, πολύ σημαντικό τραγουδιστή που εκείνη την περίοδο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Κατόπιν ο μουσικός Π. Ιατρού τον σύστησε στο Στέλιο Καζαντζίδη με τον οποίο δούλεψε τα τελευταία χρόνια των εμφανίσεών του, δηλαδή το 1965-66 όπου και πήγαν σε περιοδίες στην Αμερική, Γερμανία και σε όλη την Ελλάδα.

Συνέχισε την πορεία του, ενώ όλα έδειχναν ότι ήταν πια περιζήτητος. Εν τω μεταξύ είχε την τύχη να γνωρίσει και να δουλέψει με όλους τους ρεμπέτες της εποχής (Β. Τσιτσάνη, Γ. Παπαϊωάννου, Γ. Κυριαζή, Μ. Βαμβακάρη, Σ. Κουγιουμτζή). Αργότερα δούλεψε για μια σεζόν 1969-70 με το Μανώλη Χιώτη όπου όπως λέει ο ίδιος ήταν σα να "πήρε το δίπλωμα" μαζί του, διότι ως γνωστό, τουλάχιστον οι παλιότεροι δεξιοτέχνες του μπουζουκιού είχαν σαν ίνδαλμα τον Χιώτη. Αργότερα ο Χρήστος Νικολόπουλος υπήρξε αχώριστος συνεργάτης στο στούντιο με τον Γιώργο Ζαμπέτα. Μάλιστα σε αφιέρωσή του ο Ζαμπέτας αποκαλεί το Χρήστο γιο του.

Από τα πρώτα χρόνια άρχιζε να χτίζει το δικό του μέλλον. Συνόδεψε όλους τους Έλληνες τραγουδιστές της εποχής Π. Πάνου, Κ. Γκρέυ, Γ. Λύδια, Γ. Μπιθικώτση, Μαρινέλλα, Γ. Πουλόπουλο, Σ. Διονυσίου, Τ. Βοσκόπουλο, Γ. Νταλάρα (15 σχεδόν χρόνια μαζί). πολλά χρόνια με την Χ. Αλεξίου και με πολλούς άλλους. Στο στούντιο, στις ηχογραφήσεις, έπαιξε τουλάχιστον επί 20 χρόνια στο 80% της ελληνικής δισκογραφίας. Έπαιξε μπουζούκι σχεδόν σε όλα τα τραγούδια όλων των μεγάλων δημιουργών Α. Καλδάρα, Γ. Μητσάκη, Θ. Δερβενιώτη, Μ. Μπακάλη, Γ. Ζαμπέτα, Μ. Θεοδωράκη, Α. Πάνου, Γ. Σπανού, Β. Τσιτσάνη, Μ. Λοΐζου,Μ. Πλέσσα, Δ. Μούτση